اقرار آدم (قرآن)بنا به آیات قرآن، آدم علیه‌السلام بعد از انجام گناه، به گناه خود اقرار کرد. ۱ - اقرار به گناهاقرار آدم علیه‌السلام به گناه خود پس از توبيخ خداوند درباره تناول او و همسرش از شجره ممنوعه: «... وَنَادَاهُمَا رَبُّهُمَا أَلَمْ أَنْهَكُمَا عَن تِلْكُمَا الشَّجَرَةِ ... • قَالاَ رَبَّنَا ظَلَمْنَا أَنفُسَنَا وَإِن لَّمْ تَغْفِرْ لَنَا وَتَرْحَمْنَا لَنَكُونَنَّ مِنَ الْخَاسِرِينَ؛... و پروردگارشان آنها را ندا داد كه: آيا شما را از آن درخت نهى نكردم، ... گفتند: پروردگارا! ما به خويشتن ستم كرديم؛ و اگر ما را نبخشى و بر ما رحم نكنى، به يقين از زیانکاران خواهيم بود.» مقصود از «ظلم» در آيه ترك مندوب و نقص در ثواب است، و اين با مقام عصمت تنافى ندارد. ۲ - پانویس
۳ - منبعمرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۴، ص۱۴۴، برگرفته از مقاله «اقرار آدم علیه‌السلام». |